Impitoyable envers la pédanterie des faux savants, le mensonge des médecins ignorants, la prétention des bourgeois enrichis, Molière exalte la jeunesse, qu’il veut libérer de restrictions absurdes. Loin de la dévotion ou de l’ascétisme, son rôle de moraliste s’achève là où il l’avait défini : « Je ne sais s’il ne vaut pas mieux s’efforcer de rectifier et d’adoucir les passions humaines que de prétendre les éliminer complètement », et son objectif principal était de « faire rire les gens honnêtes ». On peut donc dire qu’il a fait sienne la devise qui figurait sur les petits théâtres ambulants italiens à partir des années 1620 en France, en ce qui concerne la comédie : Castigat ridendo mores, « Il corrige les mœurs en riant », tirée du poète néo-latin français Jean de Santeul (1630-1697).
Traduit avec DeepL.com (version gratuite)
Despiadado con la pedantería de los falsos sabios, la mentira de los médicos ignorantes, la pretenciosidad de los burgueses enriquecidos, Molière exalta la juventud, a la que quiere liberar de restricciones absurdas. Muy alejado de la devoción o del ascetismo, su papel de moralista termina en el mismo lugar en el que él lo definió: «No sé si no es mejor trabajar en rectificar y suavizar las pasiones humanas que pretender eliminarlas por completo», y su principal objetivo fue el de «hacer reír a la gente honrada». Puede decirse, por tanto, que hizo suya la divisa que aparecía sobre los teatritos ambulantes italianos a partir de los años 1620 en Francia, con respecto a la comedia: Castigat ridendo mores, «Corrige las costumbres riendo», tomada del poeta neolatino francés Jean de Santeul (1630-1697).
Ruthless towards the pedantry of false scholars, the lies of ignorant doctors, and the pretentiousness of the newly rich bourgeoisie, Molière extols youth, which he wants to free from absurd restrictions. Far removed from devotion or asceticism, his role as a moralist ends where he himself defined it: ‘I do not know if it is not better to work on rectifying and softening human passions than to try to eliminate them completely,’ and his main objective was to ‘make honest people laugh.’ It can therefore be said that he adopted the motto that appeared on Italian travelling theatres from the 1620s onwards in France, with regard to comedy: Castigat ridendo mores, “Correct customs with laughter”, taken from the French neo-Latin poet Jean de Santeul (1630-1697).
Implacável com a pedantice dos falsos sábios, a mentira dos médicos ignorantes, a pretensão dos burgueses enriquecidos, Molière exalta a juventude, que deseja libertar de restrições absurdas. Muito distante da devoção ou do ascetismo, seu papel de moralista termina no mesmo lugar em que ele o definiu: “Não sei se não é melhor trabalhar para corrigir e suavizar as paixões humanas do que pretender eliminá-las completamente”, e seu principal objetivo era “fazer rir as pessoas honradas”. Pode-se dizer, portanto, que ele adotou o lema que aparecia nos pequenos teatros itinerantes italianos a partir da década de 1620 na França, com relação à comédia: Castigat ridendo mores, “Corrige os costumes rindo”, tirado do poeta neolatino francês Jean de Santeul (1630-1697).
Senza pietà per la pedanteria dei falsi sapienti, la menzogna dei medici ignoranti, la pretenziosità dei borghesi arricchiti, Molière esalta la gioventù, che vuole liberare da restrizioni assurde. Lontano dalla devozione o dall’ascetismo, il suo ruolo di moralista termina proprio dove lui stesso lo definì: «Non so se non sia meglio lavorare per correggere e smorzare le passioni umane piuttosto che cercare di eliminarle completamente», e il suo obiettivo principale era quello di «far ridere le persone oneste». Si può quindi dire che fece sua la massima che appariva sui teatrini ambulanti italiani a partire dal 1620 in Francia, riguardo alla commedia: Castigat ridendo mores, «Corrige i costumi ridendo», presa dal poeta neolatino francese Jean de Santeul (1630-1697).
Gnadenlos gegenüber der Pedanterie falscher Gelehrter, den Lügen ignoranter Ärzte und der Überheblichkeit der reichen Bourgeoisie, preist Molière die Jugend, die er von absurden Zwängen befreien möchte. Weit entfernt von Frömmigkeit oder Askese endet seine Rolle als Moralist dort, wo er sie selbst definiert hat: „Ich weiß nicht, ob es nicht besser ist, daran zu arbeiten, die menschlichen Leidenschaften zu korrigieren und zu mildern, als zu versuchen, sie vollständig zu beseitigen”, und sein Hauptziel war es, „ehrbare Menschen zum Lachen zu bringen”. Man kann also sagen, dass er sich das Motto zu eigen machte, das ab den 1620er Jahren in Frankreich auf den italienischen Wandertheatern in Bezug auf die Komödie zu lesen war: Castigat ridendo mores, „Er korrigiert die Sitten durch Lachen“, entlehnt vom neulateinischen französischen Dichter Jean de Santeul (1630-1697).
Bezlitosny wobec pedanterii fałszywych mędrców, kłamstw niekompetentnych lekarzy i pretensjonalności zamożnych burżuazji, Molier wychwala młodość, którą pragnie uwolnić od absurdalnych ograniczeń. Daleki od pobożności i ascetyzmu, swoją rolę moralisty kończy w tym samym miejscu, w którym ją zdefiniował: „Nie wiem, czy nie lepiej jest pracować nad korygowaniem i łagodzeniem ludzkich namiętności, niż próbować je całkowicie wyeliminować”, a jego głównym celem było „rozśmieszanie uczciwych ludzi”. Można zatem powiedzieć, że przyjął motto, które pojawiało się na włoskich teatrach objazdowych od lat 20. XVII wieku we Francji, dotyczące komedii: Castigat ridendo mores, „Koryguj obyczaje śmiechem”, zaczerpnięte od francuskiego poety neolatynskiego Jeana de Santeula (1630-1697).